گروهی متشکل از محققین دانشگاه MIT و دانشگاه تکنولوژی و طراحی سنگاپور موفق به تولید اجسامی با استفاده از پرینت سه بعدی شده اند که می توانند شکل اولیه خود را به یاد بیاورند. این فناوری جدید می تواند تحولی چشمگیر در علم پزشکی و حوزه انرژی های نو ایجاد نماید.
اگر بهتر به حاصل کار این گروه نگاه کنیم، می توان گفت که آنها بُعدی چهارم را به اشیای پرینت شده خود افزوده اند، چرا که این ساختارها می توانند در طول زمان تغییر شکل دهند. ضمن این که با استفاده از پلیمرهایی با قابلیت یادآوری شکل اولیه، به نوعی موفق به تولید ماشین هایی بی نیاز از انرژی شده اند.
تغییر شکل این اجسام پرینت شده، بر اساس تغییر دما انجام می گیرد. یعنی این مواد دارای دو فرم در دو حالت دمای زیاد و دمای کم هستند. در پروسه پرینت، با استفاده از نور یک پروژکتور می توان شکل دما بالای شیء مورد نظر را از یک رزین مایع تهیه کرد. این همان روشی است که دندان پزشکان برای ساخت نسخه مشابه دندان های بیماران از آن استفاده می کنند.
تفاوت عمده این دو روش در ابعاد محصول نهایی است. در روش ابداعی این گروه تحقیقاتی، می توان محصولی را به باریکی موی انسان به تولید رساند.
توانایی پرینت در ابعادی به این کوچکی بسیار اهمیت دارد، چرا که سرعت بازگشت به شکل اولیه در این مواد، با کاهش ابعاد، به شکل چشمگیری افزایش می یابد. در این صورت، کپسولی که به این روش تولید شده باشد، با سرعت بیشتری دارو را در بدن بیمار رها می سازد.
با استفاده از چنین موادی می توان داروهایی را به تولید رساند که به صورت شرطی عمل می کنند، یعنی تنها در صورتی ترکیبات درمان کننده خود را رها می سازند که به عامل بیماری زا برخورد کنند، یا در زمانی که دمای بدن از حد خاصی بالاتر و یا پایین تر برود.
در تصویر متحرک زیر می توانید کارکرد دیگر این پلیمرهای حافظه دار پرینت شده را ببینید. این چنگک کوچک طوری ساخته شده که تنها اشیایی را برمی دارد که دمای آنها بیش از 40 درجه سانتی گراد باشد.