در همین راستا تیمی از محققان دانشگاه هانتر در نیویورک توانستند با تزریق ژن های بویایی انسان به DNA موشها نوعی حس بویایی به روز رسانی شده را در آنها ایجاد نمایند.
Paul Feinstein و Charlotte D’Hulst (نوروبیولوژیست هایی که در این تحقیق مشارکت داشته اند) در مقاله ای که پیرامون همین پژوهش در نشریه Cell Reports منتشر نمودند، هدف از این تحقیق را ترسیم نقشه ای جامع از سیستم بویایی انسان عنوان کردند.
محض اطلاع شما باید بگوییم که حدودا 350 ژن مختلف در انسان به گیرنده های بویایی اش مربوط می شوند و هرکدام از این گیرنده هم قابلیت تشخیص ماده شیمیایی خاصی در محیط را دارند و در واقع درون مغز، هر کدام از آن مواد شیمیایی را تحت عنوان یک بوی خاص تشخیص می دهد.
حال، موش ها با در اختیار داشتن بالغ بر 1200 ژن گیرنده بو به صورت طبیعی توانایی بیشتری برای تشخیص دارند.
این دو محقق در جریان پژوهش خود اصلاحاتی را در ژن موش های آزمایشگاهی ایجاد کردند تا از این طریق حساسیت آنها را به ماده ای شیمیایی مشابه به قرص نعنا که OR1A1 نامیده می شد را حدود صد برابر بیشتر نمایند.
آنها امیدوارند که عاقبت با استفاده از این تکنیک موش های «اصلاح شده» ای را به ازای هرکدام از گیرنده های بویایی انسان تهیه کنند و دریابند که کدام ماده شیمیایی باعث تحریک کدام گیرنده می شود.
این تحقیق در کوتاه مدت به تولید موش هایی می انجامد که از خود در برابر مواد شیمیایی معرف قند خون پایین، انواع سرطان یا حتی مواد شیمیایی به کار رفته در مواد منفجره حساسیت نشان می دهند و از این جهت می توان آنها را به سگ های آموزش دیده تشبیه نمود.
در دراز مدت اما، چنانچه دانشمندان بتوانند با استفاده از این روش نقشه ای از سیستم بویایی انسان را به دست آورند قادر خواهند بود که نوعی «بینی-روی-چیپ» را طراحی کنند و از آن برای تشخیص رایحه، بو یا مواد شیمیایی مد نظر خود استفاده نمایند.