اما محققان موسسه UC Irvine، نوعی باتری طراحی نموده اند که نانوسیم های طلا را در ژل الکترولیت جایگزین لیتیوم کرده اند که پس از 200 هزار بار شارژ شدن، کمتر از 5 درصد از ظرفیت باتری آن از بین می رود. البته جا دارد اشاره کنیم که خودشان هم مطمئن نیستند که آیا این کشف واقعا کاربردی خواهد بود یا خیر.
محققان در پی کشف جایگزین مناسبی برای لیتیوم بودند که حالت مایع آن به شارژ کمک کرده اما آتشگیر و حساس به دما نیز باشد. در همین زمینه، نانوسیم ها بهترین گزینه به شمار می رفتند زیرا به دلیل سطح گسترده ای که دارند، شارژ الکتریکی زیادی در خود نگه می دارند اما سیم های فلزی در لیتیوم های معمولی پس از هزاران چرخه شارژ، سطحشان پوسیده و پر می گردد.
محققان کشف کرده اند که چگونه می توان از این پوسیدگی و زنگارگرفتکی در طول زمان جلوگیری نمود و راه چاره آن را نیز در به کارگیری عناصر و مواد متفاوت یافته اند. آنها نانوسیم های که در دی اکسید منگنز استفاده می کنند را به طلا آغشته نموده و به جای لیتیوم در ژل الکترولیت استفاده کردند. ژل و اکسید با هم یک پوشش محافظ برای سیم می سازند که به موجب آن می توان در یک بازه زمانی سه ماهه، صدها یا هزاران بار باتری را شارژ کرد بدون اینکه حتی شاهد کوچک ترین پوسیدگی در آن بود.
از آنجا که استفاده از سیم های طلایی بسیار گران هستند و ممکن است مانعی برای پیشرفت این طرح به شمار برود، محققان فلز نیکل را به عنوان مناسب ترین جایگزین پیشنهاد داده اند و به این واسطه امیدوار هستند تا این پروژه به تولید انبوه رسیده و مشکل پوسیدگی باتری ها در طول زمان از میان برود.